Het leven in de bus, een sfeerimpressie - Reisverslag uit Villa Sandino, Nicaragua van Stichting Zutphen Steunt Nicaragua - WaarBenJij.nu Het leven in de bus, een sfeerimpressie - Reisverslag uit Villa Sandino, Nicaragua van Stichting Zutphen Steunt Nicaragua - WaarBenJij.nu

Het leven in de bus, een sfeerimpressie

Door: ZSN Brigade

Blijf op de hoogte en volg Stichting

22 Februari 2012 | Nicaragua, Villa Sandino

Het leven in Nicaragua draait mede om busvervoer. Er is een uitgebreid netwerk van openbaar vervoer per bus. Op de doorgaande wegen waar wij mee te maken hebben, rijdt overdag minstens elk half uur een bus en de meesten zitten goed vol.

De bus is een wereld op zich. De chauffeur is misschien de baas, maar zijn conducteur heeft ook veel macht. Hij bepaalt mede waar wordt gestopt en wanneer wordt gestart. Er zijn officiële haltes, maar ook zonder halte wordt op verzoek wel gestopt. De conducteur zorgt voor de bagage en zorgt dat deze ergens in de bus terecht komt. Koffers en grotere zakken achterin de bus. Grote partijen handelswaar op het dak van de bus. En als je met een rugzak in je hand de bus instapt loop je het risico, dat deze uit je handen wordt getrokken en achter de chauffeur gestald. Tijdens de rit haalt de conducteur het geld op. Wij krijgen de indruk, dat een rit in een enkel geval ook betaald kan worden met een seksuele dienst achter in de bus!

Verder worden ook af en toe verkoopsters van versnaperingen binnengelaten, die hun waar aan de passagiers proberen te verkopen. Allerlei Nicaraguaanse specialiteiten worden in potten en pannen de bus door gedragen: van cakes en zoete broodjes tot tortillas met kaas, uien en room in een plastic zakje.

Het is altijd een kunst om een zitplaats te bemachtigen. Zelden staat iemand voor je op om je een zitplaats aan te bieden, dus vaak ben je veroordeeld tot staan. Dan moet je ook niet zo'n lange Europeaan zijn. Bert van 1,85 m kan in de meeste bussen niet rechtop staan. Zitten is overigens ook niet altijd comfortabel. De banken staan vaak zo dicht op elkaar, dat je je knieën niet kwijt kunt. En je moet ook niet de pech hebben om naast een dikke dame terecht te komen, want dan word je platgedrukt of kun je op één bil zitten. De mensen in de bus zijn verder heel vriendelijk en soms kun je een praatje aanknopen. Maar gesprekken kunnen ook worden gefrustreerd door keiharde muziek, of door een prediker. Dat is een fenomeen, dat de Hollandse mentaliteit van dominee en koopman overtreft. Eerst begint een man een hele preek te houden over Gods woord en allerlei andere religieuze praat. Sommigen gaan zelfs zover op in hun eigen verhaal dat ze zowat in huilen uitbarsten. Zo'n preek kan rustig een kwartier duren, maar uiteindelijk komt de aap uit de mouw in de vorm van een aantal artikelen, die de prediker aan de man probeert te brengen. Dat kan variëren van tandenborstels tot sleutelhangers, maar vaak zijn het ook sieraden.

Kortom een hele belevenis om in de bus te zitten. Je leert het Nica-leven zo wel kennen.

Groeten,


Petra

  • 22 Februari 2012 - 10:26

    PJ:

    Tof verhaal, en wat een ware woorden: je krijgt eelt op je knieën (of je kruin), maar gezelliger worden busreizen niet wat mij betreft :)

    veel plezier nog


  • 22 Februari 2012 - 16:57

    Inge En Elly:

    Ja heeel herkenbaar , heerlijk zijn die busreizen daar!
    En iedere keer weer een belevenis met alles en iedereen die in de bus mee aan het reizen is...
    Geniet ze verder en de groeten daar
    Liefs Inge en Elly

  • 24 Februari 2012 - 15:10

    Frida Reinders:

    Heerlijk het reizen met de bus door Nicaland, maar dan moet je wel oordoppen mee hebben en een zitplaats hebben naast een niet al te dikke medereiziger(ster).
    De bussen rijden vrijwel allemaal op tijd zijn altijd bomvol en je kunt uitstappen wanneer jij dat aangeeft, gewoon geweldig.
    Wat ik nog nooit heb meegemaakt is dat de rit in natura (sex) betaald kan worden.
    In het openbaar is het volk zeer preuts, hand in hand lopen is pas van de laatste paar jaar en zoenen op straat zie je vrijwel nooit.
    Een badpak op op het strand is voor de doorsnee Nica onfatsoenlijk, zowel in de rivier als in de zee worden de kleren aangehouden, met die natte kleding gaan ze ook weer naar huis....
    ook met de bus.....

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Stichting

ZSN reizen Stichting Zutphen Steunt Nicaragua, ZSN, organiseert iedere twee jaar een vrijwilligersreis (solidariteitsbrigade) naar de Nicaraguaanse gemeente Villa Sandino, waarmee Zutphen al meer dan 20 jaar een vriendschapsband heeft. De vrijwilligers die meereizen steken in de verschillende dorpen en buitengebieden de handen uit de mouwen om de ontwikkeling van de gemeente verder vooruit te helpen. Wat ooit begon als bouwbrigades (gericht op het bouwen en renoveren van huizen voor de allerarmsten) is uitgegroeid tot een divers project waarbij de bevoorrading van plattelandsscholen en ook het archeologisch park in de buurt inmiddels een rol spelen. Daarnaast organiseert ZSN de bezoeken van officiële delegaties over en weer. Zo ging in 2009 een Zutphense wethouder op bezoek in Villa Sandino en kwam er in 2010 een delegatie uit Nicaragua (waaronder de burgemeester van Villan Sandino) naar Zutphen. Tot slot is er ook nog wel eens een werkbezoek nodig aan Nicaragua om na te gaan hoe alle projecten lopen en opdat er weer eens het broodnodige persoonlijk contact met de mensen van de plaatselijke comités is. ------ Vanaf de 12e Brigade (2012) zijn de reizen die ZSN organiseert te volgen via deze pagina. ------ ------

Actief sinds 10 Jan. 2012
Verslag gelezen: 371
Totaal aantal bezoekers 58066

Voorgaande reizen:

21 Februari 2015 - 21 Maart 2015

ZSN Werkreis 2015

07 Februari 2012 - 30 November -0001

ZSN Brigade 2012

Landen bezocht: