Over het versieren van muren en tenen

Eerst even dit: er staan nieuwe foto's bij de volgende reisverslagen:

- Piñata, baby in de gootsteen, sampopos en afscheid;

- Uitdaging, ZSN op televisie, douchen met gekko's.

---

Gisteren hebben opnieuw onze wegen zich gescheiden.
Bert en Julia namen de bus naar la Gateada terwijl Petra, Carl en ik in Muhan bleven.

Bert en Julia hadden de job op zich genomen om de ruimte in het vrouwenhuis die de hospedaje moet worden te gaan schilderen.
Zenayda had ervoor gezorgd dat de verf en enkele kwasten en rollers er waren en ze konden dus gevieren aan de slag.
Zenayda hielp die dag mee en een jongeman liet ook zijn handen wapperen.
We hoorden 's avonds bij het traditionele biertje hele verhalen van Bert en Julia over het verschil tussen Nicaragua en Nederland als het aankomt op de vraag hoe je een dergelijke klus klaart... Schilder je alleen het stuk van de muur wat bij een eerdere schilderbeurt was overgeslagen omdat er een kast voor stond of schilder je gewoon de hele muur? Ga je op een trapje of een tafeltje staan om ook het bovenste deel van de muur te schilderen of schilder je gewoon alleen zover als je arm reikt? Is het erg als je net wit geschilderde plafond vervolgens allemaal blauwe vlekken krijgt omdat degene die de muur schildert telkens met zijn blauwe roller tegen het plafond aan stoot? Is het de bedoeling dat je met de nieuw gekochte blauwe verf gaat beginnen of maak je eerst oudere resten op zodat de muur allemaal verschillende kleuren krijgt? Wat doe je als er geen schroevendraaier is om de verfbussen open te maken en hoe werk je met 4 schilders en 2 kwasten toch een beetje door? (Julia schilderde voor het eerst, haar motto was: het gaat net als met de nagellak!). Maar hoe het ook gebeurde ... aan het eind van de dag zat alles behoorlijk strak in de verf en en gingen Bert en Julia moe, maar zeer tevreden terug naar Muhan.

In Muhan werd ondertussen weer een flinke stap gezet met de pre-escolar.
Er kwamen enorm lange en dikke bamboe stokken/stammen van de corporatie van Juan Diaz naar de bushalte in Muhan.
Ze werden de heuvel opgesjouwd en op het bouwterrein in gelijke stukken gezaagd. Daarna werden ze allemaal gespleten in de lengterichting door een machete op de kopse kant te zettten en met een end hout op die machete te slaan. We hebben Ricardo flink zien zweten, maar er staatnu een mooi rijtje klaar om morgen vast te spijkeren als een soort half open buitenmuur, dat gaan we morgen doen.
Petra was nog helemaal niet in orde, zij nam een rustige middag en is hopelijk morgen voldoende hersteld van de maag en darmproblemen om de tocht naar de comarca mee te kunnen maken.
Ik heb een deel van de middag in de schommelstoel bij Damian en Maria Helena doorgebracht.
De mevrouw met de zachte handen kwam nog een keer langs om mijn voet te masseren en oh grote verrassing, er kwam ook een dame langs met tasjes vol nagellak en ander spul. De dames hadden besloten dat mijn voeten een versiering nodig hadden, na buurtoverleg werden het rode teennagels met witte bloemen! Mijn voeten zien er nu dus echt Nicaraguaans uit! Glinsterend en bont versierd.

Groetjes, Anja.