Van Leon naar la Gateada

Van Leon naar het strand
Weer helemaal in ons nopjes na een nachtje slaap gingen we de volgende ochtend de levendige studentenstad bekijken met als hoogtepunt op het dak van de grote kathedraal die op moment in renovatie is(de nieuwe kerkklokken worden trouwens in Nederland gegoten). Het dak is de laatste maanden helemaal witgeschilderd en lijkt een groot sneeuwlandschap. Het was prachtig om dit te zien natuurlijk ook vanwege het spectaculaire uitzicht op de stad. Daarna mochten we genieten van een heerlijke lunchmaaltijd helemaal in Nica stijl - een tip van Petra, onze tijdelijke "gids" die in Leon woont en die we via Peter Jan hebben leren kennen. Leuke meid!
Om ons helemaal echt te laten acclimatiseren hebben vanuit Leon een tripje naar het dichtstbijzijnde strand gemaakt. De weg ernaartoe was al een avontuur op zich want we gingen met het openbaar vervoer in propvolle busjes als sardientjes tussen de Nica's. Wat een belevenis!
Maar net zo indrukwekkend waren de bestemming zelf en de zonsondergang. Zie foto's want dit is met woorden niet te beschrijven!

Vertrek naar La Gateada
Met nog restjes lavazand op onze huid als herinnering aan de lazy start van onze werkreis, gaat vandaag het echte leven beginnen. Met een lux busje en een bevlogen en goede reisleider als chauffeur eerst terug naar Managua. De bus overstapplek is ingebed in een levendige markt, waar je overdonderd wordt met alles wat je aangeboden wordt aan etenswaren, zonnebrillen, tasjes etc.
Op hoop van zegen ( is het wel goed genoeg verhit geweest) worden toch maar wel broodjes met pollo (kip) gekocht want je moet toch wat eten... De busreis naar La Gateada duurt 5 uur. Steeds wanneer we in een dorpje stoppen komen er mensen met etenswaren binnen en proberen met luide stem hun waren te verkopen. Een heel kabaal en een heel geworstel voordat iedereen langs elkaar door het gangpad gescharreld is. Wat een levendigheid! Vervolgens worden de gebruikte verpakkingsmaterialen door de openstaande raampjes naar buiten gegooid alsof de wereld waarover de bus zich verplaatst, een grote prullenbak is. Helaas ziet het er grote delen van de bermen er ook zo uit. Vanaf Juigalpa wordt het dorre landschap groener, heuvelachtiger en worden de hutjes langs de weg weer iets ' welvarender' . Ook de koeien zijn niet meer zo akelig mager vergeleken met de streek rond Managua.
In La Gateada staat Arie al op ons te wachten. Hij zal deels met ons mee werken deze weken. Zenayda en Lupi wachten ons op en we gaan met elkaar, elkaar wegbrengen naar ons gasthuis. Deze zijn zeer verschillend!
Uiteindelijk zitten we allemaal twee aan twee bij elkaar, dit na wat gedoe over een gasthuis waar het toch echt niet goed voelde om daar voor 4 weken te moeten verblijven.
Happy end met een biertje gevierd!
Iedereen heeft dankzij de aanpassing gelukkig een goede nacht gehad en zo gaan we de volgende ochtend op pad om een introductie over de uit te voeren werkzaamheden te krijgen en eerdere projecten van ZSN te bekijken. Wat gaan we doen:
We bouwen een muurtje achter het vrouwenhuis en gaan de benodigde voorbereidingen treffen zoals planten uitrekken en een fundering graven. Verder wordt op een andere plek in het dorp een oud deel van een huis afgebroken om er een nieuw huis neer te zetten. Misschien nog wat schilderwerkzaamheden aan het vrouwenhuis. En natuurlijk beoefenen we ons nog in de kunst van het ijzervlechten.
Een hartelijk welkom kregen we bij een Dionisia, een oude vriendin van Carlos en haar familie waar we niet weg mochten zonder te hebben geluncht. Haar man is schoenmaker en dat inspireerde een aantal van de dames. Terwijl we op de schoenmaker zelf zaten te wachten maakte de dochter des huizes op haar keyboard swingende muziek waar allemaal helemaal blij van werden! We lieten ons meteen nieuwe cowboy laarzen aanmeten. Ze zijn over een dikke week klaar, we zijn benieuwd!!