Wakawaka

Eindelijk maar dan toch..... Donderdag om 05.15u 's morgens op weg voor ons WakaWaka project. Met de bus naar Muhan waar Luis (voorzitter amupade) ons opwacht met koffie en koekjes. Daarna met de ruta (klein vrachtautootje met bankjes aan de zijkant) Zeker 1 uur over hobbel de bobbel wegen naar de eerste school, Nicarao. Daar wacht de lerares ons op om half 8, en om 8u druppelen het ouder comité en de leerlingen te paard en te voet binnen. Van te voren was er door Linda, directrice van alle scholen in deze camarqua, al overleg gepleegd met de leraressen en ouder comités van de scholen over welke gezinnen de WakaWaka's konden gebruiken, omdat ze geen elektra hebben, wie de verantwoordelijken zijn en hebben we gezamenlijk de jaarlijkse bijdrage bepaald. Grote gezinnen 2 waka's, kleine gezinnen 1 waka. Met een hoop hilariteit leggen Marisol en Emilia in het Spaans uit hoe de lamp werkt. Daarna volgde het officiële gedeelte waarbij het hoofd van de familie tekende voor de WakaWaka en veel geluk ermee gewenst wordt door Marisol op haar eigen manier.
Daarna per caballo (paard!!!!) op weg naar de 2e school. 1 uur rijden wat voor sommigen best wel afzien is. Daar wacht ons een super welkom, de jongetjes van de school begroeten ons met bloemen, en brengen ons stuk voor stuk naar onze supermooie versierde stoelen in het schooltje. Na een aantal toespraken van Linda, de lerares en het ouder comité en het zingen van het Nica volkslied werd zowaar het Wilhelmus op gezet! Het eerste couplet ging helemaal goed het tweede wat minder en toen ze met het derde begonnen gaven wij een teken dat het zo genoeg is. wordt ons een middag vullend programma aangeboden met zang, dans en gedichten door verschillende leerlingen, super allemaal. Uiteindelijk hier ook het officiële gedeelte waar er getekend wordt voor de WakaWaka's. Dan is er nog pinatafeest voor de kinderen. Onze finca (boerderij) waar we de nacht doorbrengen ligt naast de school. Surprise, surprise, het is een super eenvoudige finca van hout, met een lemen vloer, met 1tafel, 2 banken, 2 hangmatten, tientallen rondscharrelende kuikentjes, eendjes, een stel varkens en kippen, 2 honden en een kat. De kippen broeden in de slaapkamer. "WC" , bestaande uit stuk beton met rond gat erin omgeven met blik, 50m verderop en een keuken waar heel ingenieus op hout wordt gekookt bij het licht van zaklantaarns, er is geen elektriciteit. Op een gegeven moment wordt er ons medegedeeld dat er een "sorpresa" (verrassing) is voor ons: buiten zijn in een kring stoelen klaar gezet en er staan 3 Ranchero's klaar met hun instrumenten en spelen een aantal nummers uit de streek. Zij zijn speciaal voor ons gekomen 4 uur te paard met hun instrumenten notabene! Tussendoor eten we samen met hen bij het licht van een WakaWaka op de romantische stand. Daarna gaat het feest buiten weer verder bij het licht van de volle maan en onder het toezicht van een aantal motor boys en padres van de school die , naar vermeld, zijn gekomen omdat ze graag met de "holandesas" willen dansen. Maar........het zijn toch wij die het initiatief nemen de dansvloer op te gaan, anders wordt er weinig gedanst vrezen wij! Gelukkig hebben daarna een paar vaders het lef om te dansen, maar het initiatief wordt hen al snel uit handen genomen door schattige jongetjes van de school. Een van hen kan naar ons oordeel zo meedoen met "Nicaraguenses tienen talento". Wij zijn allemaal doodmoe van deze enerverende, prachtige dag en vinden het dan ook niet erg dat er vroeg (iets na negenen) het laatste nummer wordt gespeeld omdat de 3 muzikanten nog een lange terugrit voor de boeg hadden. Gelukkig kunnen ze in het maanlicht vertrekken, nadat wij ze uitgezwaaid hebben, maar we vrezen dat ze onderweg een fikse bui over zich heen hebben gekregen. Ja en toen was het tijd om ons bedje op te zoeken. Eerst nog buiten tanden poetsen en naar onze slaapplek. Ineke, Marisol en Emilia in de slaapkamer op houten bedden met daaronder broedende kippen en kuikentjes. Anderen op de deel in hangmatten (Els en Birgit) en veldbedden (Bianca en Janny). Na te zijn ingedommeld een hoop kabaal tegen de deur aan die vervolgens open ging en er vrolijk een varken binnen kwam rennen! Binnen no time was de vrouw des huizes er met een stok en joeg m weer naar buiten. Wij lagen in een deuk zo hilarisch! Toen werd het stil en sliepen we rustig in. 's Nachts moesten er natuurlijk een paar uit om te plassen en dat deden we dan maar buiten op het erf. Naar de wc was te donker en te ver. Toen Birgit net zat kwam het varken weer om de hoek en Birgit dacht Ooooh wegwezen! Was even her draadje vergeten waar ze overheen was gestapt en viel. Gelukkig niet ernstig. Verder verliep de nacht binnen rustig maar buiten waaide en regende het aardig.
Volgende ochtend om 6 uur op en 7 uur ontbijt. Tja en waar was nou toch die douche....... Niet dus! Er werd een doek gespannen naast het huis en een bak water neergezet waar we heerlijk in de buitenlucht hebben gepoedeld. Toen op pad naar de 3e school. We werden opgehaald door een lechera ( melkwagen) en onze bagage werd aan de zijkant met touw vastgemaakt. Na een ritje van een klein half uurtje werden we verder vervoerd met de ruta (klein vrachtwagentje waarin we achterin op bankjes konden zitten). En ja hoor daar moesten we weer verder met de caballo. Na een ritje van een half uur kwamen we aan bij het schooltje waar de kinderen en ouders ons alweer op stonden te wachten. Na heerlijk fruit te hebben gegeten werd het verhaal over de WakaWaka verteld en uitgereikt aan de ouders die daarvoor waren geselecteerd. Daarna werd er buiten een paardenrace voor ons gereden door echte macho mannetjes. Voor de kinderen werd de pinata gedaan en er is genoeg snoep voor iedereen! Wij krijgen een lunch aangeboden met uiteraard Gallo Pinto en een drankje uit een plastic zakje wat naar aardbeien smaakt. Toen wilden ze graag met ons naar de Penas Blancas te paard - een rit van 2 x een uur steil naar boven de berg op. Alleen Els, Birgit en Marisol zagen dat zitten de andere 4 bleven lekker bij het schooltje en doen een tukkie in de hangmat van Els. Halverwege de middag weer met z'n allen te paard terug naar de bus. Terwijl we staan te wachten krijgen we een plensbui over ons heen waardoor sommigen van ons door en door nat worden. Daar komt de bus en die zet ons af bij het restaurant La Teraza waar we een heel mooi uitzicht hebben en een heerlijk maal voorgeschoteld krijgen samen met Luiz en Linda. Na het eten richting bus die om half 7 vertrekt. Helaas de bus komt niet en na bijna 2 uur wachten zijn we er helemaal klaar mee en gaan per taxi naar hotel St. Clara waar we worden verwelkomd door Maria. Na een heerlijke zowaar warme douche nog even een drankje en ons bedje in. Volgende ochtend lekker ontbijten en we hebben besloten ondanks de regen toch naar het Archeologisch park te gaan. Busje wordt geregeld: vrachtwagentje met achterin stoelen van het restaurant en we maken over vele hobbels een tocht van 8 km naar het park vergezeld van 3 mannen die ons begeleiden. Mooie tocht met onderweg mooie foto momentjes. Mogen jullie raden wat de hyrogliefen zouden kunnen betekenen!